باغ پرندگان لویزان تهران در شمال شرقی تهران در دل جنگل لویزان واقع‌شده و در ۲ فاز ساخته‌شده است. در فاز نخست پرنده‌هایی هستند که در قفس نگهداری می‌شوند و یا توان پرواز ندارند و فاز دوم شامل پرندگانی است که قابلیت پرواز دارند و توسط تور از خروج آن‌ها جلوگیری می‌شود. از ظاهر باغ چنین بر‌می‌آمد که ساخت‌وسازهای باغ هنوز به پایان نرسیده است.
در این باغ انواع گونه‌های کبوتر، طوطی، خروس، فنچ، عقاب، لاشخور، جغد، قرقاول، طاووس، پلیکان، فلامینگو، اردک، قوی سیاه و سپید، غاز و . . . وجود دارد. همچنین در شمالی‌ترین بخش باغ نیز پرندگان بسیار دیدنی، رنگارنگ و گوناگونِ مناطق گرمسیری در محیطی سربسته، گرم و مرطوب نگهداری می‌شوند. در یک قفس نیز پرندگان اهدایی بازدیدکنندگان نگهداری می‌شود.
نمای باغ از محل در ورودی که در بالاترین نقطۀ آن قرار دارد به‌تمامی دیده می‌شود و بسیار چشم‌نواز است.
آبشارها و برکه‌ها، مسیرهای سنگ‌فرش، محوطه‌های گل‌کاری شده بسیار زیبا، آلاچیق‌ها، نیمکت‌ها و پل‌های خوش‌فرم چوبی و . . . در محدوده بزرگ و سرسبز باغ پرندگان لویزان تهران قابل‌توجه و تحسین هستند.
اما در کنار این زیبایی‌ها موارد نا خوش‌آیندی نیز بود. بدخلقی و پاسخ‌گو نبودن کارکنان، نبودن راهنما، کمبود یا نبود یا مخدوش بودن اطلاعات درباره پرندگان، کمبود تابلوهای راهنمای مسیر، سرویس بهداشتی بسیار کثیف و . . . اما از همه عجیب‌تر اینکه در مکان‌های مشابه مانند باغ‌وحش بر روی تابلوها هشدار داده می‌شود که بازدیدکنندگان به حیوانات خوراکی ندهند و مأمورین نیز بر این کار نظارت دارند اما در باغ پرندگان برخی کارکنان در قفس پرندگان، از سر تفنن، بسته پفک می‌ریختند!
از حدود ساعت 8:30 صبح روز شنبه 29 فروردین سال 1394 خورشیدی به همراه آقایان بهنام بنداری(دبیر دینی)، مهدی بهلولی (دبیر ریاضیات) و دانش‌آموزانِ دو کلاس اول و تعدادی از دانش‌آموزان کلاس چهارم ریاضی که مجموعاً 52 نفر می‌شدند وارد باغ پرندگان شدیم و تا حدود ساعت 13 لحظات خوشی را گذراندیم. انگاری این بازدید از نادر گردش‌های علمی- تفریحی بود که به اغلب بچه‌ها خوش گذشته بود و علت آن نیز روشن بود: بچه‌ها ساعاتی را آزادانه تفریح کرده بودند!
کامران فریدونی، مربی پرورشی فیروزبهرام
فروردین 1394خورشیدی